اندروید خام، دیگر بهترین نوع سیستم عامل نیست

طرفداران پر و پا قرص اندروید همیشه به دو اصل مهم پایبند هستند: سیستم عامل اندروید از سیستم عامل iOS بهتر است، و هر چه دستگاه به نسخۀ اندروید پیش‌فرض خود نزدیک‌تر باشد دستگاه بهتر عمل می‌کند. اما آیا واقعاً این دو اصل این‌قدر مهم و البته صحیح هستند؟

برای یک کاربر پیگیر تکنولوژی، اسکین (پوسته یا قالب‌های اندروید) تنها یک مزاحم محسوب می‌شود! چرا که در اکثر مواقع این اسکین ها نوعی قالب مصنوعی زیان‌آور هستند که توسط سازندگان تولید می‌شوند و اغلب نیازهای کاربر را به هیچ عنوان برطرف نمی‌کنند.

از سال ۲۰۰۹ و زمانی که این اسکین ها برای اولین بار توسط کمپانی HTC و با نام HTC Sense منتشر شدند، کاربران حرفه‌ای تکنولوژی در حال تبلیغات سوء علیه اسکین ها شدند. اما حالا و پس از گذشت هشت سال، دیگر نمی‌توان با اطمینان از مضر و به درد نخور بودن این اسکین ها سخن گفت.

سخت‌افزار سریع‌تر و کاهش یافتن بازده

بحث و جدل‌های سنتی علیه اسکین ها زیاد هستند. برای مثال:

• اسکین ها از نسخۀ پیش‌فرض سیستم عامل اندروید زشت‌تر هستند
• آن‌ها بی‌دلیل فضا و حافظۀ دستگاه را پر کرده و از نرم‌افزارها دو نسخه تهیه می‌کنند
• آن‌ها سرعت دستگاه را پایین می‌آورند
• با طراحی اجزای اساسی نرم‌افزارها ناسازگار هستند
• کمتر برایشان آپدیت و به‌روزرسانی ارائه می‌شود
• آن‌ها سیستم عامل اندروید را سر در گم کننده تر می‌کنند
• باتری را سریع‌تر خالی می‌کنند

تا یک الی دو سال پیش، تقریباً می‌شد با خیلی از گزینه‌های بالا موافق بود. اما از زمانی که دستگاه‌ها قدرتمندتر شده و سازندگان در زمینۀ بهینه‌سازی چیره‌دست‌تر شدند، کم‌کم این عقاید بیشتر از اینکه عقیده‌ای آگاهانه باشند، تبدیل به نظراتی متعصبانه شدند.

دستگاه‌هایی که از سیستم عامل پیش‌فرض و بدون تغییر اندروید استفاده می‌کنند این تضمین را به کاربران می‌دهند که فشرده، پرسرعت و پر زرق‌وبرق هستند. اما ساخته شدن دستگاه‌های بسیار قدرتمندتر از گذشته بدین معناست که این تفاوت‌ها با ارائه هر نسل از تلفن‌های همراه کمرنگ‌تر به نظر می‌رسند.

سه یا چهار سال قبل، پیدا کردن دستگاهی که به نرمی و سرعت یک گوشی Nexus عمل کند تقریباً غیر ممکن بود. اما چندی قبل و پس از کار کردن با دستگاه Huawei Mate 9 که بسیار از سیستم عامل اندروید پیش‌فرض و اصلی فاصله دارد، کاربران حرفه‌ای تلفن‌های همراه هوشمند به نکتۀ مهمی دست یافتند. با اینکه سیستم عامل این دستگاه بسیار توسط سازندۀ خود دست‌کاری و شخصی‌سازی شده است، اما بسیار راحت و بدون دردسر کار می‌کند و هیچ فرقی با دیگر دستگاه‌های اندروید ندارد.

سامسونگ که سیستم TouchWiz UI آن به شدت بدنام و بلااستفاده بود، در سامسونگ گلکسی S8 به شدت پیشرفت کرده است. این سیستم پس از سه ماه استفاده هنوز پرسرعت کار می‌کند و خبری از تسلیم شدن گوشی در برابر حجم زیاد نرم‌افزارهای نسب شده روی آن نیست. شاید دستگاه پس از استفادۀ طولانی مدت مانند یک گوشی Nexus یا Pixel پرسرعت و نرم کار نکند، اما مشکلات آن آن‌قدر کم و کوچک هستند که می‌توان به کل آن‌ها را نادیده گرفت.

به تازگی سیستم عامل اندروید پیش‌فرض و شخصی سازه نشده حتی آپدیت‌های سریع‌تر را هم تضمین نمی‌کنند. طوری که به تازگی مشکلات زیادی در مورد ارائه آپدیت‌ها مشاهده شده است.

برای مثال موتورولا که از قدیم‌الایام از نسخه‌های دست نخوردۀ سیستم عامل اندروید استفاده می‌کرده است به تازگی در مورد به‌روزرسانی‌های امنیتی به مشکل برخورده و از سامسونگ و ال‌جی به شدت عقب افتاده است. در آمریکا این مشکل با یک عامل دیگر در ارتباط است. آن هم اینکه در آمریکا آپدیت‌ها معمولاً توسط حامل‌ها ارائه می‌شوند نه سازندگان؛ و حامل‌ها به شدت کند هستند!

همین‌طور OnePlus که معمولاً از نسخه‌های اندروید دست نخورده استفاده می‌کند، در گذشته به شدت در مورد به‌روزرسانی‌ها مشکل داشت اما در سال گذشته به پیشرفت قابل‌توجهی داشته است. نقطۀ مقابل این مثال‌ها سامسونگ است که بر خلاف شخصی‌سازی های بسیاری که روی سیستم عامل اندروید انجام می‌دهد، معمولاً در مقابل به‌روزرسانی‌ها پرسرعت عمل می‌کند.

اسکین ها به تازگی امکاناتی بسیار کارآمد و منحصر به فرد ارائه می‌کنند

اکثر اسکین هایی که توسط سازندگان ارائه می‌شوند شامل امکاناتی جدید و خاص هستند تا از آن‌ها به عنوان وجه تمایز خود با دیگر سازندگان استفاده کنند. این امکانات معمولاً امکاناتی هستند که نمی‌توان به وسیلۀ یک نرم‌افزار به گوشی اضافه کرد.

هر چقدر هم که طرفداران سیستم عامل اندروید به انعطاف آن نسبت به iOS افتخار کنند، هنوز هم امکاناتی وجود دارند که بدون دسترسی به Root دستگاه قابل اضافه کردن به دستگاه نیستند. این قابلیت‌ها را باید سازندگان به دستگاه اضافه کنند و برای این کار نیاز به اسکین های جدید است. برخی از این امکانات را که نمی‌توان روی نسخه‌های دست نخوردۀ اندروید ایجاد کرد، در ادامه و به عنوان مثال برای شما آورده‌ایم:

• استفاده از حالت استفاده از دستگاه با یک دست، که صفحه‌نمایش را برای استفادۀ راحت‌تر با یک دست کوچک می‌کنند
• تنظیم مجدد، تغییر اندازه و یا پنهان کردن نوار جهت‌یابی
• اضافه کردن توابع/حرکات به دکمه‌های جهت‌یابی
• تغییر دادن تم‌های رنگی، شامل استفاده از حالت تاریک
• اضافه کردن پک آیکون‌ها
• تغییر دادن فونت‌ها
• استفاده از نمایشگر همیشه روشن
• تغییر دادن وضوح تصویر یا حالت‌های عملکرد
• فعال کردن حالت مطالعه
• استفاده از پنجره‌های شناور

به غیر از این موارد، چیزهایی هستند که می‌توان با استفاده از یک نرم‌افزار به گوشی اضافه کرد اما آن‌ها یا به صورت یکپارچه کار نمی‌کنند یا قابلیت‌های چشمگیری ندارند. در این مورد قابلیت رکورد از صفحۀ تلفن همراه Huawei یا قابلیت اسکرین شات های طولانی مدت سامسونگ به ذهنمان خطور می‌کند، اما آن‌ها تنها یکی از هزاران نوع دیگر این قابلیت‌ها هستند.

سیستم عامل اندروید دست نخورده و شخصی‌سازی نشده، دیگر ایده‌آل گوگل نیست

زمانی که بشنوید اندروید دست نخورده دیگر علناً وجود خارجی ندارد، گیج‌تر خواهید شد.

گوشی‌های Nexus در واقع چشم‌انداز نهایی گوگل در مورد ماهیت سیستم عامل اندروید بودند. آن‌ها اسکلت اصلی سیستم‌عاملی بودند که سازندگان دیگر باید با مشاهده و اضافه کردن امکانات موردنیاز خود، آن‌ها را روی محصول خود سوار می‌کردند. در واقع می‌توان گفت گوشی‌های Nexus هیچ‌گاه قرار نبود برای گوگل پول به همراه بیاورند.

اما گوگل پیکسل متفاوت است. گوگل برای آن قیمت غیرقابل تغییری تعیین کرده است و همچنین کمپانی باید برای فروش پیکسل، قابلیت‌هایی روی آن قرار می‌داد که مشتریانش را ترغیب به خریدش کند. پس گوگل شروع به اضافه کردن امکاناتی اختصاصی به سیستم عامل اندروید خود کرد و همین امر باعث تغییر در راه و رسم Nexus شد.

امکاناتی همچون پشتیبانی ۲۴ ساعته روی نرم‌افزار دوربین پیکسل، شمایل رنگی تازۀ آن و پیکسل لانچر هیچ‌گاه روی دیگر دستگاه‌های اندرویدی ارائه نخواهند شد؛ حتی روی گوشی‌های نکسوس که تولید خود گوگل هستند.

با اینکه تصور نمی‌شود که گوگل مانند سامسونگ کوهی از تغییرات را بر روی دستگاه‌های خود ارائه دهد، اما تصور اینکه گوگل به اضافه کردن امکانات اختصاصی به دستگاه‌های خود ادامه خواهد داد اصلاً سخت نیست.

تمام این گفته‌ها برای این بود که بدانید چیزی که به عنوان اندروید دست نخورده می‌شناسیم، دیگر به عنوان سیستم عامل ایده‌آل گوگل شناخته نمی‌شود. امکانات گوگل پیکسل در واقع یک اسکین مانند اسکین های سایر دستگاه‌های اندرویدی است. گوگل مسلماً برتری‌هایی نسبت به سایر تولیدکنندگان خواهد داشت، اما باید کمی انصاف به خرج داد و پیکسل را نیز با همان پارامترهای مورد استفاده برای دیگر گوشی‌های هوشمند، مورد قضاوت قرار داد.

از زمانی که گوشی‌های تلفن همراه هوشمند به بازار آمده و سیستم عامل اندروید را می‌شناسیم، این گفته که سیستم‌عامل‌های دست نخورده تر بهتر هستند رواج داشته است. و بسیاری نیز آن را باور داشته‌اند. رسالت این مطلب نیز همین بود که بگوییم تا چندی پیش این گفته صحت زیادی داشته است اما اکنون خیر!

بهترین ورژن سیستم عامل اندروید همانی است که بهترین بازدهی را برای هر شخص دارد. شخصی‌سازی نرم‌افزارها باید مانند هر امکانات دیگری در نظر گرفته شوند و یک گوشی تلفن همراه را باید بر اساس شایستگی‌های منحصر به فرد خودش قضاوت کرد. استفاده‌کنندگان از سیستم عامل اندروید نیز باید همین را مد نظر قرار داده و بر اساس این پارامترهای گوشی مناسبی برای خود انتخاب کنند.